De dagen worden hier in huis steeds korter. Maar tíjdens die korte dagen gebeurt er heel veel. Zóveel diep-ontroerende bezoeken, zóveel bijzondere gesprekken, zóveel vormen van liefde. Het is allemaal nauwelijks te bevatten.
Tel daarbij op de ontroerende mailtjes en blogreacties die ik ontvang (en die ik zelf niet meer kan beantwoorden, maar dat blijkt die lieve huisgenoot S óók al te kunnen) en je voelt je een zeer compleet mens.
Natuurlijk vind ik het afschuwelijk dat ik mijn geliefden moet verlaten. Ik was nog graag jarenlang met hen verder gegaan op dit mooie pad. Maar het lijf geeft aan dat dat niet meer kan. Elke dag een beetje dwingender is dat lijf. Alsof het bang is dat ik zal vergeten welke kant het onvermijdelijk op gaat.
Maar in het hoofd overheerst, als ik de pijn en het ongemak onder controle heb, nog altijd het gevoel van dankbaarheid over alles om me heen.
Ik weet niet voor hoeveel blogberichten ik nog energie genoeg zal hebben. Ik probeer het gewoon en als het niet lukt, leg ik me daar ook bij neer.
Lieve Jeanet,
BeantwoordenVerwijderenIk bereid me momenteel voor op het huwelijk van Eefje Mutsaers en haar Ronnie, wat ik op 12-11 als ambtenaar van de burgerlijke stand mag sluiten. Heel bijzonder. Waarom? Omdat het familie is. Familie waar ik veel te weinig contact mee heb, maar wat toch altijd voelt als een warm bad. Ik heb dat vorige week nog mogen ervaren op de receptie van tante Bep en oom Pierre t.g.v. hun diamanten bruiloft.
Tijdens die receptie hoorde ik dat voor jou het einde inderdaad érg snel dichtbij lijkt te komen.
En als ik jouw berichten in dit blog lees, leer ik je op het laatste moment toch weer (beter) kennen.
Je bent een sterke vrouw, die het leven wat je geleefd hebt weet te waarderen, de mensen om je heen liefhebt en bedankt. Je leeft je leven heel bewust en weet dus ook de pijn en je ziekte, die je op 'het laatst' daarvan hebt te relativeren.
Ik feliciteer je alsnog met je laatste verjaardag én met het feit dat je je leven goed geleefd hebt en straks mooie herinneringen achterlaat voor de mensen die je zo lief zijn.
En elke keer als we eens in de zoveel tijd met de familie ter gelegenheid van wat dan ook weer eens bij elkaar mogen zijn zal ik je ongetwijfeld missen en aan je denken.
Sterkte en groeten van je neef, Jan Rutten