Ondanks de rollercoaster aan gevoelens waarin we dit weekend terecht zijn gekomen, hebben we een werkelijk geweldige zaterdagochtend beleefd. Vriendin P, een fantastische (beroeps)fotografe kwam vanuit Nijmegen om ons met z'n drietjes op de foto te zetten.
Ze bracht indrukwekkende apparatuur mee en dat bevestigde al meteen het vertrouwen dat ik toch al in haar had. Maar vervolgens kwam ze met plannetjes die we zelf nooit bedacht hadden en die uiteindelijk een (toch echt ja) feestelijke fotoshoot opleverden.
We vertrokken in een soort optocht naar de Voorste Stroom, het riviertje op zo'n 80 meter afstand van ons huis: zoon P met twee stoelen bóven z'n hoofd getild, de fotografe met al haar apparatuur, ik in de rolstoel en S daarachter.
Jeroen Bosch
Je wéét dat de aanleiding tot dit alles verdrietig is, maar toch had die optocht iets Jeroen Bosch-achtigs, waar we allemaal om konden lachen.
Bij de rivier heeft P werkelijk schitterende foto's van ons gemaakt waarop we, in tegenstelling tot veel andere foto's, vrijwel steeds lachend staan. Het was mooi, bijzonder, intiem en we waren er allemaal mee ingenomen.
Nu kunnen we de foto's bekijken op de server van P. Je weet nauwelijks welke de mooiste is, zo geweldig zijn ze. Ik ben er on-ge-loof-lijk blij mee. Ons fantastische team: vader, moeder, zoon is voor de eeuwigheid vastgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten