Wat is er gebeurd?

Zaterdag ben ik (na ongeveer een week) weer eens in m'n eentje met de auto naar 't dorp geweest. Heerlijk. Tot die tijd was ik grotendeels aan huis gekluisterd geweest, omdat huisgenoot S veel werkte en daartoe mijn auto gebruikte. Het was prachtig weer en ik vond het fantastisch om weer eens door de Dorpsstraat te lopen. Lekker genieten van de zonnestralen, de kleinschaligheid van 't dorp en de winkels die allerlei moois (wat ik niet nodig heb) te bieden hebben. Maar wat me opviel, was dat ik zoveel ontevreden gezichten zag. Is, in die week tijd en buiten mijn blikveld om, de wereld ineens zoveel onaangenamer geworden? Is er iets gebeurd dat mij is ontgaan en waardoor ik, onnozele hals, hier met een grijns van oor tot oor gewoon loop te genieten? Omdat ons dorp nogal wat bemiddelde mensen herbergt, lijkt het er wel op dat, naarmate mensen rijker en gezonder zijn, ze minder lol in het leven hebben. Zou daar werkelijk een verband tussen bestaan? Of sta ik, met mijn bijzondere relatie tot leven en dood, anders dan de volop levende mens in de wereld? Ik weet 't niet, maar ik zou al die mensen toch toewensen dat ze zouden kunnen zien en horen (ondanks gedoogkabinetten, ondergelopen kelders, economische crisis, moeilijk verkoopbare huizen en een zomer die langzamerhand afsukkelt naar de herfst) hoe mooi het leven eigenlijk is.