Ik ben absoluut geen sportmens. Ik doe niet aan sport en zelfs kijken naar sport is aan mij he-le-maal niet besteed. Ik snap het niet, verveel me al gauw en begrijp niet dat mensen er zo gepassioneerd van kunnen raken. Maar huisgenoot S en zoon P zijn allebei sportfanaat, zowel actief als passief. Dus in de tijd van die Olympische Spelen stond de TV hier vaak op sport. Ik liet het gebeuren en deed intussen iets anders. Behalve bij die wedstrijd openwaterzwemmen die Maarten won. Toevallig keek ik mee. Ik kende Van der Weijden niet. Zijn vriend Pieter van den Hoogeband die aan de kant stond, zag ik uitzinnig worden van vreugde toen bleek dat Maarten het goud ging halen. Intussen had huisgenoot S het verhaal van Maarten verteld. En voor het eerst in mijn leven schoot ik vol toen ik zag dat een sporter het olympisch goud in de wacht sleepte. Ik kan die beelden nog voor mijn geestesoog toveren en krijg dan weer tranen in mijn ogen.
Hoe dat zo?
Hoe kan 't, dat ik zo geroerd wordt door een olympische overwinning? Is dat puur omdat deze man met kanker te maken heeft gehad? Nee, dat lijkt me niet, want alle overwinningen van Lance Armstrong doen me weinig. Nee, het is de manier waarop Van der Weijden spreekt over zijn ziekte. Dat is totaal anders dan bij Armstrong. Die laatste vindt dat hij door knokken de ziekte overwonnen heeft. Alsof het een wedstrijd is die je kunt winnen of verliezen. Ik gun hem dat idee natuurlijk, maar het spreekt me totaal niet aan. Want hoe zit het dan met die mensen die bezwijken aan de ziekte? Hebben die niet hard genoeg geknokt? Eigen schuld dikke bult?
Van der Weijden kijkt er op dezelfde manier tegenaan als ik zelf. Hij stelt (op een persconferentie en in het boek): "Ik heb mijn leukemie niet zelf overwonnen. Ik ben gaan liggen en heb het ondergaan." Hij verwijst naar artsen en onderzoekers die zijn herstel mogelijk hebben gemaakt. Van der Weijden is er, net als ik, van overtuigd dat je geluk kunt hebben of pech. Daar heb je zelf weinig invloed op.
Ik verheug me enorm op het lezen van dit boek. Als ik het uit heb, zal ik er op terug komen op dit blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten