Nu even niet!

Natuurlijk weet ik dat ik 'n één-richtings-verkeer-ziekte heb. Daar kan ik goed mee dealen over het algemeen. Ik kan ook dealen met het toenemend aantal beperkingen dat ik ondervind. Dat ligt nu eenmaal in de lijn der verwachtingen. Dus als je je kop niet in 't zand steekt, weet je dat dat erbij hoort.
Waar ik veel moeilijker mee om blijk te kunnen gaan, is onnodig medisch gedoe. Daarvan heb ik deze week een overdosis gehad en ik merk dat ik daar dus níet goed tegen kan. Dan moeten er al chocolade, paprikasoep, een extra telefoontje van zoon P en dat soort dingen aan te pas komen, om me weer op de rails (en dus happy) te krijgen.
Vandaag ben ik weer in m'n normale flow, denk ik. Maar ik heb er wel, ten opzichte van alles wat medisch is, een gevoel van nu even niet! aan over gehouden. Dus ga ik nu weer aan de slag met dingen die ik leuk en belangrijk vind. Ze zullen me er uiteindelijk wel 'onder' krijgen, maar nu nog even niet!