O ja, bijna vergeten: ik heb het boek BETER van Maarten van der Weijden uit. Een hartstikke mooi boek, om allerlei redenen. Om te beginnen gaat Van der Weijden heel gedetailleerd in op zijn ziekteperiode en op hoe het voelde om alles te moeten ondergaan wát hij heeft ondergaan. Dat kan niemand beter beschrijven dan iemand die midden in het oog van de storm heeft gezeten.
Het boek is doordrenkt van de gedachte dat je, als kankerpatiënt, niet veel méér kunt doen dan je overgeven aan wat er moet gebeuren om er vervolgens het beste van te hopen. Je kunt geluk of pech hebben. Ik ben het helemaal eens met die opvatting.
Dromen
Wat bij Van der Weijden wél heel belangrijk is (zowel tijdens zijn ziekteperiode als nadien in de sport), is het hebben van een droom. Hij moet een droom hebben en kunnen najagen om zich goed te voelen. Dat herken ik heel goed. Zelfs nu ik zeker weet dat ik niet meer beter word, heb ik nog allerlei dromen. Desnoods op de vierkante centimeter. En ik zal eraan werken om ze waar te maken.
De ziekte van Van der Weijden heeft hem geleerd dat het leven niet maakbaar is, maar dat je hooguit kansen krijgt. Dat geeft rust. Ook dat herken ik goed. Ik vind zelfs dat, als je kans op een lang leven er niet meer in zit, er nog weer andere kansen zijn: op een gelukkig einde van het leven bijvoorbeeld.
Niet dat ik erg vrijpostig wil reageren, maar er komt bij mij de vraag wat een gelukkig einde van een leven is? Dat is vast voor ieder zelf in te vullen, maar het hoort bij een over het algemeen toch al wel gelukkig leven. En dan komt er weer een vraag, over wat dat is, want zien we het wel en kunnen we echt voelen dat we gelukkig zijn als we er middenin zitten en toch nog ongelofelijk ongelukkige momenten moeten doorstaan? Dan heb ik nog een vraagje; wat bedoelt Van der Weijden eigenlijk als hij geleerd heeft dat het leven niet maakbaar is? Werd hij door zijn ziekte misschien meer gevoelig voor het determinisme? Bestaan kansen dan wel, of keuzes en als we dan toch bezig zijn; vrije wil? Als het te veel is, Jeannet, dan mag je het zeggen, het is zeker niet bedoeld als kritiek, want ik leer veel uit je teksten en geniet er zeer van. Ze laten mij terug opnieuw vragen stellen en dat verrijkt mij.
BeantwoordenVerwijderen