Tegenwoordig varieert mijn toestand van zo goed als niks aan de hand tot, zoals mijn moeder wel eens zei als je naar haar welzijn vroeg: iets beter dan dat de duvel ermee speelt.
Ik weet dan ook vaak niet goed wat ik moet zeggen als mensen me vragen hoe het gaat. Meestal kom ik uit op iets als: vaak redelijk tot goed en soms gewoon slecht.
Duvel
Gisteren was het weer zo'n dubbelhartige dag. Toen ik bezoek had, ging het redelijk tot goed (afgezien van de enorme vermoeidheid die vaak op de achtergrond meespeelt). Maar 's avonds ging het richting 'duvel'.
Leuk voor het bezoek natuurlijk als ze in zo'n niks-aan-de-hand-periode binnenvallen. Maar het beroerde van dit 'systeem' is natuurlijk wel dat huisgenoot S altijd de klappen mag opvangen. Weliswaar ziet hij ook de goede momenten natuurlijk, maar hij is bovendien vaak getuige van die 'duvel'.
Wat je hieraan kunt doen? Niks waarschijnlijk, behalve genieten van de periodes waarin er niks of weinig aan de hand is.
Momenteel gaat het weer heel behoorlijk, dus ik ga zo meteen maar weer leuke dingen doen. D'n duvel slaapt schijnbaar. Sssst, niet wakker maken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten