Stille oorlog

Schaar in het linker (goede!) vakje

Schaar in het rechter bakje

Ken je dat, dat gevoel van stille oorlog in je huishouden? Volgens mij komt het bij iedereen voor, zelfs bij ons waar het er normaal gesproken toch zo harmonieus aan toe gaat. En altijd gaat 't over pietluttigheden. Bij ons thuis gaat 't over de rode schaar. We hebben, als zoveel huishoudens, ik-weet-niet-hoeveel scharen in huis, waarvan we meestal niet eens meer weten dat we ze hebben of waar ze liggen. Maar nu gaat 't dus om die ene rode schaar.

Welk bakje?
Die schaar ligt altijd in dezelfde la, maar, pikant detail: niet altijd in hetzelfde bakje. Als ik de schaar wegleg, leg ik 'm altijd in het linkerbakje (zie foto), maar als huisgenoot S de schaar heeft weggelegd, ligt ie in het rechterbakje (zie foto). Altijd ligt de schaar dus op een andere plek dan je verwacht en we weten van elkaar niet of de ander dat expres doet ("dat ding hoort hier niet, maar daar!") of dat hij gewoon achteloos in het andere (het verkeerde!) bakje is gelegd. Het is ook niet de moeite om elkaar ernaar te vragen, want het gaat natuurlijk nergens over, maar het lijkt wel een stille oorlog.
Je gaat elkaar (ik weet helemaal niet of huisgenoot S dat ook doet, maar ik doe het in elk geval wel) verdenken van obstructie, terwijl we toch altijd zo'n goed samenwerkend team zijn. Het doorbreken van de stilte zou misschien een antwoord kunnen geven op alle vragen die de stille oorlog oproept, maar het is misschien ook wel jammer. Communiceren (al is het nog zo onhandig) via de rode schaar heeft ook wel iets, toch?