Eerst even een situatieschets. Je ligt in bed met de gloeiende pijn in je reumagewrichten en nog wat andere pijn op niet nader te noemen plekken. Je oedeemarm is voor de nacht ingezwachteld wegens een overmaat aan oedeem. Je kunt dus niet op je gemak liggen. Je man ligt lekker te slapen en, omdat je vindt dat hij z'n slaap zo hard nodig heeft, wil je hem niet storen. Je bent net van plan jezelf zielig te gaan vinden.
Op dat moment besluit je het oortje van je MP3-speler in je rechteroor te pluggen. Je zet het ding op Radio 1. En dán val je in de sterke armen van Ramsey Nasr, onze huidige dichter des vaderlands (zie foto). Hij vult een nachtelijke 1,5 uur in het kader van het programma Zomernachten. Er is geen presentator bij, Nasr is gast en gastheer tegelijkertijd. Hij vertelt over zichzelf (wist je dat hij naar Ramses Shaffy genoemd is omdat z'n ouders die zanger zo bewonderden?), hij leest eigen gedichten voor (mooooi!) en hij praat over muziek die hem aanspreekt. Hij laat fragmenten horen uit de 4e en 5e symfonie van Dmitri Sjostakovitsj en hij vertelt onder welke (bijzonder onvrije, Stalinistische) omstandigheden die muziek is totstandgekomen. Vrijheid in het hoofd kan, volgens Nasr, vooral gedijen in een situatie waarin vrijheid om je heen niet vanzelfsprekend is. De vrijheid die wij in ons land kennen, wordt vooral beleefd door 'doen wat je wilt doen, zeggen wat je wilt zeggen en beledigen wie je wilt beledigen'. Dat is vrijheid waar weinig moed voor nodig is. Voor de vrijheid die Sjostakovitsj zich in z'n muziek veroorlooft, is echte moed nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten