Moe

Niet iedere patiënt heeft last van vermoeidheid. Toch is extreme vermoeidheid bij kanker een bekend verschijnsel. De oorzaak wordt vaak gezocht in bestralingen, chemotherapie en het feit dat tumor-cellen veel energie gebruiken. Bij veel patiënten verdwijnt de vermoeidheid na de behandelingen. Andere mensen die een behandeling tegen kanker hebben ondergaan blijven hun hele leven last hebben van  extreme vermoeidheid. Jeannet is al jaren moe. De vermoeidheid begon al ruim voor de diagnose kanker, ruim drie jaar geleden, werd gesteld. Een plotseling opkomende vermoeidheid zonder aanwijsbare reden. s'Morgens niet uitgeslapen wakker worden of plotseling van vermoeidheid een tas niet meer kunnen tillen. De ene dag was de vermoeidheid minder dan de andere. Er waren goede en slechte dagen. Het was niet voorstelbaar dat er een nog extremere vorm van vermoeidheid zou kunnen bestaan.Toch is het zo. Vanaf januari, het moment dat tumor-cellen in het buikvlies zijn gaan groeien, is de extreme vermoeidheid nog extremer geworden. Het is een vermoeidheid die door slapen niet overgaat. Die helemaal niet overgaat. Die altijd aanwezig is. Een hand optillen is al extreem vermoeiend. Eten is vermoeiend. De gang naar de toilet-stoel, naast het bed, staat gelijk aan het lopen van een marathon of een bergetappe in de Tour de France. We passen de dagindeling steeds aan, aan de toenemende vermoeidheid. De avonden worden steeds korter en de nacht steeds langer. Eigenlijk is er voor Jeannet geen avond meer. De nacht begint voor haar zodra de zon ondergaat. Overdag zorgen we samen voor een rustige omgeving, een serene sfeer en de juiste mensen om ons heen.