De voorlezer

Mensen met kinderen weten hoe fijn het is om voor te lezen. Verhalen voorlezen heeft iets knus, iets intiems, het is rustgevend. Kinderen komen tot rust en vallen in slaap na een bedverhaal. Wij lezen in ons gezin al tientallen jaren voor. Niet alleen aan zoon P, maar ook aan elkaar. Wij zijn er mee begonnen toen we pas een paar waren. Ik lees en Jeannet luistert. Ik heb altijd gedichten voorgelezen en ik herinner me diverse boeken die ik heb gelezen: Honderd jaar eenzaamheid, waterschapsheuvel, en de sprookjes van Andersen en Grimm. We hebben periodes van weinig en veel voorlezen meegemaakt. Met een piek in de tijd dat P klein was, en we met zijn tweeën rond zijn bed zaten en alle hoogtepunten uit de kinderliteratuur hebben gelezen. Sinds een jaar of drie lees ik dagelijks voor. Jeannet had de gewoonte voor het slapen gaan, in bed, nog een tijd te lezen. Door reumatische klachten in haar linker pols kon ze op een bepaald moment geen boek meer vasthouden. Toen ben ik dagelijks gaan voorlezen, s'avonds voor het slapen gaan. Vooral korte verhalen en gebundelde korte stukjes maar ook de Dikke van Dam (de culinaire encyclopedie van kookschrijver Johannes van Dam) en Ollie B Bommel. Ik lees nu teksten die Jeannet ontspanning bieden. Ik  ben nu bezig met hilarische verhalen van de Amerikaanse schrijver David Sedaris. Maar eigenlijk maakt het niet zo veel uit wat ik lees. Het gaat om de sfeer die tijdens het lezen ontstaat. Samen lezen en luisteren schept intimiteit en werkt rustgevend en dat kunnen we in deze tijd goed gebruiken.